Hala sen varmissin gibi iki yastikla yatiyorum...
Kimseye soyleme gidisini , ben soyleyemedim. Elimde senin siparisin olmayan torbalarla geliyorum eve. Bir bir diziyorum buzdolabina sevdigin seyleri. Aglaya aglaya opuyorum yattigin yastigi yorgani . Kahveni hep kucuk bardaga yapiorum ,bense buyuk kupadan iciyorum . Biliyorsun , kahveyi severim ...
Sanki beni az once yolcu etmissin gibi cikiyorum sokaklara. Ust komsuya hava atarak bi fiyaka bi gorsen...
Ne garip bu insanlar ! Butun mahalle , hatta alttaki bakkal bile seni gecen kasim oldu saniyor. Ne garip bu insanlar! Hala her sabah selam veriyorlar bana , sanki yashiyormushum gibi .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder