"Sen, sen ol kelimelere fazla takilma" demisimdir hep. Ama insan ister istemez soylediginin altinda kaliveriyor cogu zaman. En cokta sevdiginin, deger verdigi insanlarin.
Samimiyetsizlik diz boyu bu aralar. En yakinim dedigin insan bile cikar icin bazen kiriveriyor seni. Kaliveriyorsun lafinin altinda. Oysa arkadasin`dir, annen`dir ,baban`dir, sevdigin`dir...nasil karsi cikabilirsin? Yuz yuze bakiyorsun bir yerde. Ertesi gun yine yuzune bakacaksin. Nasil karsi koyabilirimki diyorsun kendi kendine. Sevdigini soylemeye bile cekinir olmus millet. Degmediginden degil, sorumluluk altina girmeye cekindiginden.
Oysa`ki her seyi tek cirpida soylesen, ayni zamanda da kelimelere takilmasan . Her iki taraf icinde gecerli olmali tabi bu durum. Sen soylemeye cekinmesen, o da beklenti icerisine girmese.Sedece gonlu oksansa?
Olmaz mi???
Annem ben lise caglarindayken derdi hep "Kimseye guvenmiceksin. ben sana bile guvenmiyorum" diye. Hakli. Hakliymis. Guvenmesem bile. Siz her aklinizdan geceni soyleyin. Kelime bunlar. Soyleyin. Soylenmeli. Iyi yada kotu. icinde tutmaktansa . Belkide karsindaki her gelicek kelimeye hazirdir. Bilemezsin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder