Sari dedik bi zaman once. Ayrilmisti hani sevgilisinden , sevdigin`den, yada sevdigini sandigindan . Anliyor insan 7 gun sonra`da 7 yil sonra`da sevmedigini .Bir sekilde anliyor. Ama onemli olan kesip atmak ,tipki onun gibi. Ama onemli olan sonradan pisman olmamak.Olmadi mi ??? Oldu . Sevdigini mi anladi sonradan? Hayir. Sadece aliskanlik vardi ,en kotusu . Aliskanlik. Hergun alismisti cunku telefonunun calmasina. Simdi caliyordu yine ama 3, 5, bilemedin 7 kisi ama onun gibi degildi iste. Cicekleri`de eksik olmuyordu masasindan, ama ondan degildi. Kabuk bagladi yuregi, heryeri ... Arkadaslarina karsi bile . Neden bir insan ofkesini baskalarindan cikartir ki , neden kendi icinde hapsetmez bunlari. Tamam ! dedi ,unuturum .O kim ki ? O kim ? Birakti kendini , sokaklara,cluplere,diskolar,barlar. Ama yine mutsuz ,yine surati asik . Biri gidiyordu,digeri geliyordu . heryerden bir el ,bir yuz. Ne zamana kadar devam edicekti bu ?
Yasayarak oğrenme diye bir sey var. Insanın icinde sayfalarca kufretme hissi uyandıran bir sey. Insanın genc iken ongorüsü yoktur, hevesleri vardır. Öngörü otuzbeş yaş üstüne ait bir terimdir. Ağlamak isteği ise her yaşın dilemması.
Sen şimdi mutlu olduğunu düşünüyorsun ya...
Aslinda aglamak istiyorsun,gecelerce durmadan. Agla ! Acil ... Icin acilsin .Acilsinki, kendine gel .Silkelen .Neden biliyormusun ??? Cunku kimse senden daha degerli degil bu hayatta ...
devami belki gelir...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder